Στο σχολείο μας κάναμε διάφορες βιωματικές δραστηριότητες ενόψει της ημέρας αυτής και οι μαθητές έμαθαν για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα αυτά, γνώρισαν πώς μπορεί η κοινωνία μας να τα στηρίζει και τέλος μπήκαν στη θέση ατόμων που αντιμετωπίζουν μια δυσκολία ή μια αναπηρία έστω και για λίγο.
Πιο αναλυτικά, η Α΄ τάξη παρακολούθησε ένα βίντεο ευαισθητοποίησης γύρω από το θέμα και με την εικαστικό του σχολείου μας προσπάθησαν να ζωγραφίσουν με το στόμα, μπαίνοντας στη θέση ατόμων με αναπηρία των άνω άκρων.
Η Β΄ τάξη έκανε με τη θεατρολόγο μια ιστορία με εικόνες, μπαίνοντας στη θέση κωφών ατόμων κι έπειτα έπαιξαν την δική τους αυτή η ιστορία σε βουβό θέατρο. Έμαθαν βιωματικά να μπαίνουν στη θέση ατόμων με προβλήματα ακοής και ότι όλοι έχουν δικαίωμα στη ζωή και την ψυχαγωγία.
Η Γ΄ τάξη γνώρισε τη γραφή Braille και έγραψε κάθε παιδί το όνομα του με αυτό το αλφάβητο. Εκτός από αυτή την ευαισθητοποίηση είχε την τύχη να παρακολουθήσει μια παρουσίαση από την κοινωνική λειτουργό του σχολείου μας με θέμα τα ΑμεΑ.
Η Δ΄ τάξη έπαιξε με την εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης ένα παιχνίδι χειλαναγνωσίας. Τα παιδιά έδειξαν μεγάλο ενθουσιασμό αλλά ταυτόχρονα κατανόησαν τη δυσκολία των κωφών ατόμων να επικοινωνήσουν μέσω της χειλαγνωσίας ή της νοηματικής γλώσσας όταν ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού μας γνωρίζει τη γλώσσα αυτή.
Η Ε΄ τάξη με την εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης αξιοποίησαν ένα παιδικό λογοτεχνικό βιβλίο με θέμα την αποδοχή της διαφορετικότητας και των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Το βιβλίο αυτό, με λίγα λόγια, παρουσιάζει έναν πλανήτη με το όνομα Ζουμ, του οποίου οι κάτοικοι γεννιούνται με ρόδες και οι δρόμοι του είναι ανάλογοι με τους ζουμανθρώπους και είναι κάπως σαν τις γνωστές για εμάς ράγες. Κάποτε γεννήθηκε ένα αγόρι χωρίς ρόδες και τον ονόμασαν Περπατούλη, όμως αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Με το πέρασμα του χρόνου και με τη δύναμη της φιλίας όμως κατάφερε να ενσωματωθεί, να τον αποδεχτούν ΟΛΟΙ και να προσαρμοστεί ο πλανήτης με τέτοιο τρόπο, ώστε να ο Περπατούλης να έχει μια κανονική ζωή και ίσες ευκαιρίες…
Τέλος οι μαθητές της Ε΄ και της Στ΄ τάξης με τη γυμνάστρια του σχολείου μας έλαβαν μέρος σε σκυταλοδρομίες σε ζευγάρια, έχοντας ο ένας από τους δύο κλειστά τα μάτια του, με αποτέλεσμα να αισθανθούν τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν τα άτομα με τύφλωση και να αποκτήσουν ενσυναίσθηση απέναντι τους.
Στο κλείσιμο των δράσεων αυτών ο διευθυντής του σχολείου μας μίλησε για το θέμα αυτό στους μαθητές της Ε΄ και Στ΄ τάξης. Μέσα από βιωματικές δραστηριότητες οι μαθητές εμπλούτισαν τις γνώσεις τους για τα άτομα με τύφλωση ή με προβλήματα όρασης. Συζητήθηκε η μέριμνα της πολιτείας απέναντι στα άτομα αυτά και πώς εμείς οι απλοί πολίτες μπορούμε να τους βοηθάμε ώστε να είναι αυτόνομα. Συζητήθηκε ακόμη το θέμα των ατόμων με κινητικά προβλήματα, τα οποία δεν έχουν πρόσβαση με το αναπηρικό τους αμαξίδιο σε πολλά σημεία και κτίρια της πόλης μας. Ένα τέτοιο κτίριο είναι και το σχολείο μας, στο οποίο δυστυχώς δεν υπάρχουν ράμπες ούτε στις τουαλέτες αλλά ούτε έστω και σε μία αίθουσα διδασκαλίας, προκειμένου ένας μαθητής με κινητικά προβλήματα να μπορεί να φοιτήσει σε αυτό ή τουλάχιστον να το επισκεφτεί, π.χ. σε μία σχολική εορτή. Οι δύο παλιές ράμπες που υπάρχουν, σήμερα είναι άχρηστες, επειδή οδηγούν στο σεισμόπληκτο και μη εν ενεργεία κτίριο του σχολείου. Οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί του σχολείου μας ωστόσο ευελπιστούν και αναμένουν με λαχτάρα την ανέγερση ενός νέου κτιρίου, που θα πληροί τις προϋποθέσεις και θα είναι προσβάσιμο και κατάλληλο για ΟΛΟΥΣ τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς.
Σύνθημά μας: «ΙΣΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΣΤΗ ΜΑΘΗΣΗ – ΙΣΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ!!!»
